Po ceremonii przyznania Paszportów „Polityki” kolejna ważna impreza wpisała się w cykl obchodów 50-lecia „Polityki” (nasz jubileusz wypada na przełomie lutego i marca). Po raz 45 wręczyliśmy Nagrody Historyczne „Polityki”. Znakomitych laureatów, jurorów, wydawców i licznych gości – a wśród nich świetne grono luminarzy nauki polskiej, głównie historyków – zgromadziła redakcyjna sala multimedialna.
Redaktor naczelny „Polityki” Jerzy Baczyński przypomniał okoliczności, w jakich ufundowane zostały te nagrody. Był rok 1958 – na fali (krótkiej zresztą) popaździernikowej odwilży „Polityka” chciała promować badania nad najnowszymi dziejami Polski. W 1959 r. ogłoszono nagrody po raz pierwszy, a potem prawie co roku. Prawie – albowiem dwukrotnie historia wymusiła na nas przerwę: raz w latach siedemdziesiątych władze PRL zawiesiły tę nagrodę, ponieważ nie ulegliśmy naciskowi, by zmienić kandydatów do nagrody oraz jurorów, po raz drugi – w latach 1981 i 1982, gdy nie chcieliśmy przyznać nagród w warunkach stanu wojennego.
Lista laureatów jest bardzo długa i trzeba by oddzielnej kolumny „Polityki”, by ją pomieścić, więc ograniczymy się do kilku (alfabetycznie): Władysław Bartoszewski, Lucjan Dobroszycki, Andrzej Garlicki, Krystyna Kersten, Stefan Kieniewicz, Andrzej Paczkowski, Franciszek Ryszka, Janusz Tazbir, Andrzej Walicki – to wszystko prace naukowe; spośród pamiętnikarzy wymieńmy dla przykładu Mariana Brandysa, Zygmunta Klukowskiego (autora ogromnej doniosłości „Dziennika z lat okupacji”) czy Jacka Kuronia.
Red. Baczyński podziękował jurorom – czterech spośród nich zasiadało już w pierwszej edycji tej nagrody w 1959 r.