Sami obcy

22 czerwca 2002

Mimo nacisków prezydentów Busha i Putina oraz międzynarodowych prób mediacji kaszmirski kocioł nie stygnie. Rządy i ludy Pakistanu i Indii pobrzękują atomową szabelką. Dlaczego tak trudno im się porozumieć?

Trawestując Wacława Potockiego można powiedzieć: „Za psa nasza uczynność, bo póki świat światem Pakistańczyk nie będzie Indusowi bratem”. Nie będzie, ale jest. Przyrodnim. Bracia mają wspólną matkę – Indie. I różnych ojców. Pakistańczycy jednego – Allaha, Indusi – cały szereg: Brahmę, Wisznu, Siwę, Krisznę... Bracia walczą o absurdalną „miedzę” w wysokich, niedostępnych górach. Ale gdyby nie „miedza”, znaleźliby inny powód.

Indusi mają do Pakistanu pretensje, że w ogóle istnieje.

Polityka 25.2002 (2355) z dnia 22.06.2002; Świat; s. 36

Krzysztof Mroziewicz

Dziennikarz „Polityki” i były korespondent wojenny. Studiował na Wydziale Matematyki i Fizyki, ma dyplom Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Przez lata był związany z telewizyjnym programem „7 dni w świat” jako komentator spraw międzynarodowych. W latach 1996–2001 był ambasadorem Polski w Indiach, Sri Lance i Nepalu. Autor wielu książek („Ucieczka do Indii”, „Dziennikarz w globalnej wiosce”, „Moc, niemoc i przemoc”, „Ćakra, czyli kołowa historia Indii”, „Fidelada. Podróż w czasie politycznym”, „Mity indyjskie”, „Indie. Sztuka władzy”).