Świecący królik

14 marca 2009

Rozmowa z Eduardo Kacem, amerykańskim artystą, pionierem bioartu, o melanżu sztuki, techniki i biologii

Edwin Bendyk: – Jednym z najgłośniejszych pańskich przedsięwzięć jest projekt GFP Bunny. Świat obiegły zdjęcia białego królika, który po oświetleniu ultrafioletem zmieniał kolor na zielony. To efekt modyfikacji genetycznej, polegającej na wprowadzeniu do genomu zwierzęcia materiału genetycznego z meduzy, odpowiedzialnego za syntezę świecącego białka. Czy artysta ma prawo do takich ingerencji w życie?

Eduardo Kac: – Czy słyszał pan o kleju króliczym?

Polityka 11.2009 (2696) z dnia 14.03.2009; Nauka ; s. 81

Edwin Bendyk

Pisarz, publicysta, prezes Fundacji Batorego, do 2020 r. szef działu naukowego w „Polityce”. Zajmuje się tematyką cywilizacyjną (modernizacja, cyfrowa rewolucja, ekologia). Autor książek „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” (2002), „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci” (2004), „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (2009), „Bunt w sieci” (2012), „Jak żyć w świecie, który oszalał” (2014, wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim). W 2020 r. ukazała się książka „W Polsce, czyli wszędzie”. Bendyk prowadzi popularnego bloga „Antymatrix II. Z dziennika kogniwojażera”. Jest wykładowcą akademickim, szefem Centrum Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas, członkiem Polskiego PEN Clubu oraz European Council on Foreign Relations.

Świecący królik

Edwin Bendyk

Dołącz do nas!