Gdy słyszę wyśpiewywany od świtu do nocy slogan „Trójka – twoje pierwsze radio”, mam ochotę zmienić stację. Nie chodzi nawet o tekst, według mnie nawet nie najgorszy. Raczej o styl przypominający mi początki Radia Zet. Tyle że to było 10 lat temu. I nawet wtedy było dosyć przaśne. Poza tym Radio Zet amatorskie przestało być po kilku miesiącach działania. Trójka staje się amatorska po 40 latach istnienia! Ale pal sześć jeden głupi przerywnik. Najgorsze jest to, że przerywnik zaczął pasować do stacji! Przez całe lata było tak, że gdzieś w obcym mieście, wędrując po częstotliwościach, wystarczyło przez kilkanaście sekund posłuchać niekoniecznie głosu, po głosach zawsze było łatwo, ale wystarczyło usłyszeć muzykę, by wiedzieć, że to Program III. Dziś nie odróżniam mojej Trójki od radia Las Vegas z Ciechocinka. Takie samo bleblanie na antenie, konkursy na poziomie telewizyjnego audiotele i muzyka taka sama jak wszędzie, czyli byle jaka, byle z playlisty. Jeszcze nie gra tam Ich Troje. Jeszcze Niedźwiedź broni anteny, ale kwestią czasu jest, kiedy padnie, bo paść musi.
Decyzją zarządu Polskiego Radia w całości, jednego z prezesów w szczególności, Trójka ma ewoluować w stronę tzw. radia towarzyszącego. Tu wytłumaczmy, że pojęcie to oznacza radio, które na przykład gra w biurach, ale nie jest słuchane. Ot, brzęczy. Takich stacji jest w Polsce kilkadziesiąt, żeby nie powiedzieć wszystkie. Tymczasem Trójka potrafiła towarzyszyć słuchaczom naprawdę. Była słuchana, bo jej twórcy uważali, że słowo jest tak samo ważne jak muzyka. Dlatego przez lata obie te wartości w programie trzecim uzupełniały się. A Trójka miała markę. Co ciekawe, w badaniach polskich marek radiowa Trójka uplasowała się w pierwszej dziesiątce.