Czytanie Słowackiego

Punktem wyjścia realizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego projektu Słowacki. Dramaty wszystkie była dyskusja w redakcji miesięcznika „Dialog” w 1959 r. z okazji ówczesnego Roku Słowackiego. Tuzy polskiej krytyki literackiej i teatralnej – Jan Błoński, Edward Csató, Jan Kott, Stefan Treugutt i Kazimierz Wyka – konstatowały, że Słowackiego się nie gra, nie rozumie, że język Polaków staje się coraz bardziej bełkotliwy i retoryczna fraza Słowackiego jest dla nich nie do przyjęcia. Pół wieku później, podczas kolejnego Roku Słowackiego, okazuje się, że uwagi profesorów nie straciły na aktualności i Słowacki wciąż, jak zauważył kończąc dyskusję w „Dialogu” prof. Wyka: „oczekuje nowego podjęcia (...) podjęcia przez teatr, podjęcia przez naukę, podjęcia przez spontaniczny sąd i głos pisarzy”. Cel przedsięwzięcia, którego kuratorem z ramienia Instytutu Teatralnego jest Paweł Sztarbowski, jest skromny, ale dla dalszej recepcji Słowackiego fundamentalny: przeczytać wszystkie utwory dramatyczne wieszcza. Formy kolejnych prezentacji cyklu zainaugurowanego przez „Fantazego”, spektakl-wykład w reż. Macieja Prusa na podstawie niezrealizowanego scenariusza filmowego Konrada Swinarskiego i Barbary Witek-Swinarskiej, oscylują na pograniczu czytania, inscenizacji i wykładu. Początek: 29 października – pokaz „Księcia Niezłomnego” w reż. Piotra Cieplaka. Kolejne dramaty wyreżyserują m.in.: Paweł Łysak („Kordian”), Paweł Wodziński („Słowacki. Perspektywa postkolonialna”), Michał Zadara („Dziady”), Barbara Wysocka („Anhelli”), Natalia Korczakowska („Król-Duch”) i Paweł Passini („Mindowe”).