Na początku było ich osiem, więc nazwały swoją wspólnotę Ósemką. Składają śluby czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Nie zakładają rodzin, bo w każdej chwili muszą być gotowe na wezwanie Kościoła. Nie afiszują się z przynależnością do wspólnoty. W świecie świeckim pracują jako nauczycielki, lekarki, pielęgniarki. Kiedyś miały spore wpływy polityczne. Można usłyszeć, że mają je nadal. Zwłaszcza że jedna z nich jest senatorem.
Bez perspektywy wiary niewiele da się zrozumieć z drogi powołania naszej Wspólnoty - ostrzegają dwie panie, członkinie współczesnej Ósemki, które nie bez oporów przystają na rozmowę w siedzibie Instytutu Prymasowskiego na warszawskiej Starówce.
Nie godzą się na ujawnienie swoich nazwisk ani nawet na zamieszczenie w artykule anonimowych wypowiedzi. Obawiają się, że przylgnie do nich etykieta zakonnicy. W czasach, gdy przyjęło się, że więź z Bogiem to sprawa osobista, dyskretna, w pracy świeckiej wolą być postrzegane jako osoby trochę inne, bardziej pobożne. Wówczas łatwiej nieść świadectwo. Etykieta byłaby ograniczeniem.
Znamienne, że anonimowość zastrzegają sobie również ci, którzy w Ósemce, czyli Instytucie Świeckim Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła, widzą rodzaj katolickiej masonerii.
Niewiele tu mogą pomóc źródła pisane. Na przykład wydany przez Katolicką Agencję Informacyjną "Leksykon zakonów polskich" dostarcza tylko lakoniczne informacje i skupia się na opisie duchowej strony życia Wspólnoty posługując się trudną teologiczną terminologią. Autorzy ów niedosyt tłumaczą specyfiką "charyzmatu życia w ukryciu". Z rozmów i lektur wyłania się w każdym razie obraz następujący.
Ósemka nie jest zakonem bezhabitowym ani półzakonem. Jest świeckim instytutem życia konsekrowanego (poświęconego). Członkinie Instytutu zostają po stronie świata przynależąc jednocześnie całkowicie do Boga, aby przemieniać świat od wewnątrz, uświęcać go. Dlatego ważne, aby pozostawać w swoich środowiskach zawodowych i społecznych.
Biały wywiad prymasa
Ósemka, czyli Instytut Świecki Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła, powstał w 1942 r. Jego założycielka Maria Okońska - 22-letnia wówczas studentka tajnego uniwersytetu, zwróciła się do swoich siedmiu przyjaciółek z ideą stworzenia Miasta Dziewcząt.