W 1938 r. w czasie meczu Cracovia–Wisła kibic zamordował żonę, bo w 90 minucie spytała się go, którzy to są nasi? Sąd nie mógł skazać zbrodniarza, gdyż skład orzekający miał identyczne odczucia.
Mateczniki dwu najstarszych aktualnie polskich klubów mieszczą się po przeciwnych stronach wielkich (44 ha) Błoń, na których odbywały się parady ułanów księcia Pepi, skąd Kadrówka Piłsudskiego wyruszała do Królestwa i gdzie jeszcze do niedawna pasły się krowy.
Fenomen I: pasy
Na tej właśnie łące 13 czerwca 1906 r., zgodnie z zapowiedzią dziennika „Nowa Reforma”, zawiązał się Akademicki Klub Footbalowy, który we wrześniu przyjął zaproponowaną przez najmłodszego zawodnika, późniejszego (pierwsze robinsonady w Polsce!) bramkarza Józefa Lustgartena, nazwę Cracovia. Jej kapitan Stanisław Szeligowski, z ofert przedstawianych chłopcom przez fundatora kostiumów dr. Tadeusza Konczyńskiego, wybrał czarne spodenki i getry oraz przywiezione z Anglii koszulki w biało-czerwone pasy, zawsze owacyjnie witany, choć nie zawsze politycznie wygodny symbol tęsknot za niepodległością.
Wieloletni wiceprezes ds. sportowych Cracovii Bronisław Kurek opowiada: – Pasy na koszulkach zniknęły na kilka lat. Po Październiku wróciły, najpierw bodaj pomarańczowożółte, ale i tak ludzie na trybunach płakali jak bobry: Pasy! Pasy! Pasy! W latach sześćdziesiątych zniknęły na krótko znowu, ale z innych powodów: nigdzie nie można było wykonać takich koszulek, woziliśmy je po cichu z Austrii.
Fenomen II: starszeństwo
W tym samym 1906 r. powstała nosząca na czerwonych koszulkach niebieską, a potem białą gwiazdę Wisła. Kto był pierwszy? Oto pytanie godne Krakowa!