Według badań OBOP przeprowadzonych w maju 2003 r. na zlecenie KG Policji, co trzeci Polak nie czuje się bezpiecznie, spacerując po zmroku w swojej okolicy. W katalogu zdarzeń, których obywatele obawiają się najbardziej, na pierwszym miejscu znalazły się włamania do mieszkań. Dlatego też tysiące rodaków w obawie o życie własne i rodziny oraz o swoje mienie śpi z bronią pod poduszką lub trzyma ją w szafach. Dziesiątki tysięcy, często bezskutecznie, stara się o pozwolenia na nią.
Pozwolenia na broń, w zależności od jej rodzaju, wydają wojewódzcy i powiatowi komendanci policji. Komenda Stołeczna wydała dotąd ok. 70 tys. pozwoleń na broń (w 2002 r. były to 3662 pozwolenia na 7125 jednostek broni, głównie myśliwskiej). – Około 40 proc. podań musieliśmy odrzucić – przyznaje podinspektor Grzegorz Burzycki, szef sekcji pozwoleń w KS Policji. – Wnioskodawcy nie spełniali ustawowych kryteriów. Osoby, które występują o pozwolenie na broń w celu ochrony osobistej, często nie potrafią udokumentować swego rzeczywistego zagrożenia. Najczęściej jest to poczucie subiektywne, niepoparte zdarzeniami zgłaszanymi wcześniej organom ścigania.
Ustawowa możliwość odmowy wydania pozwolenia na broń przez policyjnego urzędnika, a nawet cofnięcia już wydanego jest solą w oku zwolenników powszechnego dostępu Polaków do broni. Uważa się to za ograniczenie swobód obywatelskich w demokratycznym państwie prawa. Dyskusje o dostępie obywateli do broni toczą się w wielu krajach. W tej chwili, nie tylko z uwagi na przypadki masowych zabójstw w wykonaniu nastolatków w amerykańskich czy niemieckich szkołach, górą są zwolennicy ograniczania dostępu do broni. W Polsce także, choć wśród przedwyborczych obietnic SLD była i ta, że nowy rząd wystąpi z projektem nowelizacji ustawy o broni, umożliwiającym łatwiejszy do niej dostęp.