W Szydłowcu na ulicę Kościuszki (dawna droga nr 7, Warszawa–Kraków) nie dociera nawet szum obwodnicy. Dzięki temu słychać, co się mówi i bicie ratuszowego zegara. Ludzie siedzą na ławkach przed domami i liczą przejeżdżające samochody. Przy ulicy lumpeksy, sklepy z branży „wszystko po 4 złote”, bank i spożywczy. Burmistrz Andrzej Jarzyński uważa, że jego miasto leży teraz tyłkiem do drogi numer 7.
W Białobrzegach przy ulicy Krakowskiej (kiedyś droga nr 7) ekspedientki w cukierniach i sklepach spożywczych czytają gazety lub stojąc w progach patrzą na ulicę. Jadą głównie znajomi. Robotnicy zdejmują wielkie neonowe litery z dachu lodziarni Zbigniewa Gruszczyńskiego.
W Sochaczewie przy Warszawskiej (dawna droga nr 2 Warszawa–Poznań) żaden TIR nie szarżuje nocą na wybojach. Domy już nie pękają. Powietrze się poprawiło. Na podwórku Mariana Wendkowskiego, byłego rugbisty klubu Orkan, spadło stężenie rakotwórczego węglowodoru aromatycznego o nazwie benzopiren.
Trzy miasta wymyślają sposoby, aby przesunięcie głównej drogi nie skazało ich na zapomnienie.
Szydłowiec (10 lat z obwodnicą)
Andrzej Jarzyński podjął decyzję o kandydowaniu na dwie godziny przed zamknięciem list kandydatów. Zachęcił kiedyś koleżeństwo artystów z miasta do upublicznienia wierszy, rzeźb i obrazów chowanych w szafach dla nikogo, więc oni się odwdzięczali nalegając, żeby startował. Dotychczas znany jako luzacko ubrany i bezpartyjny fotograf, zasiadł w ciemnym garniturze w fotelu burmistrza i nawet dał sobie wyrobić podłużną pieczątkę, aby 13-tysięczne miasteczko: a – oddłużyć, b – wypromować, c – przeciągnąć bliżej drogi.
10 lat temu ulica Kościuszki dostawała już szaleju od szumu i warkotu. Pewnego dnia wszystko zatrzymało się jak w stopklatce.