Wybiórcza, nieprzekonująca, powierzchowna – eksperci nie szczędzą krytyki pod adresem nowelizacji Kodeksu Etyki Lekarskiej, przygotowanej specjalnie na nadzwyczajny zjazd lekarzy, który w piątek (19 września) rozpoczyna się w Toruniu. Tej druzgocącej oceny, wystawionej pięcioosobowemu zespołowi redakcyjnemu wyłonionemu przez Naczelną Radę Lekarską, nie chce przyjąć do wiadomości dr Jerzy Umiastowski z Gdańska. – Nowelę oparliśmy na propozycjach, które nadeszły z terenu – mówi ten prominentny członek zespołu i zarazem szef komisji etyki NRL.
Liczący 78 artykułów Kodeks Etyki Lekarskiej jest jakby poszerzonym dekalogiem wskazującym lekarzom właściwe normy postępowania – wobec pacjentów, innych zawodów medycznych i samych siebie. Jest zbiorem norm, co do których istnieje ogólna zgoda, gdyż już na początku autorzy stwierdzają, iż najwyższym nakazem etycznym lekarza jest dobro chorego. W nowelizacji dopisano ważne zdanie: mechanizmy rynkowe, naciski społeczne i wymagania administracyjne nie zwalniają lekarza z przestrzegania tej zasady. Współczesny medyk, chcąc dochować wierności przyrzeczeniu lekarskiemu i kodeksowi, musi nie tylko umieć dokonywać trudnych wyborów w niełatwej rzeczywistości finansowej, ale też stale pojawiają się przed nim nowe dylematy związane z rozwojem transplantologii, genetyki, badań biomedycznych. Również do tych kwestii kodeks lekarski odnosi się w swojej części szczegółowej, tyle tylko, że lekarze, zgłaszając swoje propozycje, nierzadko nie są świadomi ich konsekwencji prawnych i społecznych.
Nie sposób zrozumieć, dlaczego podczas kilku miesięcy prac nad nowelizacją, która w dużej części skupia się na ograniczeniu dopuszczalności badań prenatalnych i eksperymentów biomedycznych, nie skorzystano z rad prawników, etyków ani tym bardziej genetyków.