Eugen Drewermann: Zstępuję na barkę słońca. Medytacje o śmierci i zmartwychwstaniu. Tłum. Marian Leon Kalinowski. Wydawnictwo Uraeus. Gdynia 2000, s. 334
Mahatma Gandhi zachęca ludzi myślących do lektury tej książki słowami motta: „Wierzę w fundamentalną prawdziwość wszystkich wielkich religii świata. Wierzę w ich boskie pochodzenie i w to, że każda z nich była potrzebna ludowi, któremu została objawiona. I sądzę, że gdyby każdy z nas mógł odczytać pisma święte różnych wyznań tak, jak czytają je wyznawcy owych religii, to przekonalibyśmy się, iż wszystkie te pisma mają wspólne korzenie i potwierdzają siebie”.
Śmierć jest nieuchronna. Mówi nam o tym wielowiekowe doświadczenie. Choć wielbiciele paradoksów twierdzą, że zawsze umierają inni.
Ale czy śmierć jest bezsensowna?
Ten problem zajmował umysły ludzkie zawsze. Książka Drewermanna – teologa, filozofa, psychologa i księdza jednocześnie, zbiera i prezentuje różnorakie postawy wobec śmierci.
Autor opiera się głównie na Ewangelii św. Jana dowodząc, że dzieło to obficie korzysta ze staroegipskiej tradycji ideowej. Wspierając się myślami św. Jana Drewermann kończy swą książkę bulwersującym czytelnika rozdziałem zatytułowanym „Postulat nieśmiertelności zwierząt”.
[warto mieć w biblioteczce]
[nie zaszkodzi przeczytać]
[tylko dla znawców]
[czytadło]
[złamane pióro]