Ogółem w Sydney rozegranych zostanie 300 konkurencji. Obstawiamy więc przeszło jedną trzecią medalowych możliwości. Z prowadzonych z dużą wstrzemięźliwością rankingów wynika, że nasi reprezentanci mają szanse na 16–20 medali. Pytanie, z jakiego kruszcu i czy to się im uda? Bo konkurencja będzie tak mocna jak na żadnej z dotychczasowych olimpiad!
Wysokie progi
Głoszona przez twórcę nowożytnych igrzysk olimpijskich barona Pierre’a de Coubertina zasada, że liczy się udział, a nie zwycięstwo, już dawno poszła do lamusa. Kiedyś każdy narodowy komitet olimpijski mógł zgłosić tylu zawodników, ilu uważał za stosowne. Z olimpiady na olimpiadę rosła ich liczba, aż przekroczyła 10 tys.! Wprowadzono więc normy, eliminacje i limity. Międzynarodowe federacje sportowe opracowały skomplikowany system kwalifikacji, który musi być przestrzegany przez narodowe komitety olimpijskie. W grach sportowych od dawna drogą wstępnych rozgrywek doprowadzano do wyłonienia szesnastu najlepszych zespołów. W sportach wymiernych dokładnie określano minima. Teraz doszedł skomplikowany system punktowy. Punkty zaś przyznawane są za zwycięstwa w międzynarodowych zawodach. Zdobycie kwalifikacji olimpijskich przez blisko dwustu naszych reprezentantów jest więc dowodem ich wysokiej klasy.
Przygotowania do startu w Sydney rozpoczęto w styczniu 1996 r. Objęto nimi 633 młodych zawodników. W rok później do tej grupy doszło 85 olimpijczyków z Atlanty, którzy zdecydowali się na kontynuowanie kariery. Od tego momentu zaostrzano kryteria i kadra zaczęła stopniowo topnieć. Na początku tego roku już tylko 305 zawodników miało szanse. Ostatecznie zostało ok. 180! W ekipie przeważają więc debiutanci, ale też jest cała siódemka mistrzów olimpijskich z Atlanty. I nikt z nich nie jedzie na gapę, wszyscy spełnili wymagania.