To nieprawda, że Anna Kalata zjawiła się w polityce polskiej niczym deus ex machina, co zarzuca opozycja. Obserwatorzy życia politycznego powiatu ożarowskiego mogli ją dostrzec już w 2001 r. Właścicielka zakładu blacharskiego, potem kilku hurtowni i przedsiębiorstwa doradztwa finansowego zrozumiała, że w Polsce źle się dzieje i postanowiła działać. Zapisała się do SLD i stanęła do walki o mandat poselski.
Prawdą jest natomiast, że obecna posada to jej pierwsze poważne osiągnięcie. Jesienią 2001 r. przegrała wybory parlamentarne. Potem rozczarowana populizmem socjaldemokracji wstąpiła do Samoobrony i przegrała wybory na burmistrza Błonia. Pozostała w Samoobronie ze względu na „przepełniony miłością i patriotyzmem do ojczyzny całościowy program społeczno-gospodarczy”, wyjaśniała na jednym z czatów internetowych. W maju 2005 r. z ramienia Samoobrony przegrała wybory do europarlamentu, a we wrześniu 2005 r. przegrała kolejne wybory parlamentarne. Musiało być jej przykro, ale w partii zapracowała na świetną opinię. „Jest pracowita jak pszczółka i rześka jak poranek”– mówił o niej jeden z działaczy. Sama woli nazywać siebie „mróweczką”. Skończyła studia wyższe, a nawet doktoranckie, chociaż nie napisała pracy doktorskiej.
Między jedną a drugą kampanią wyborczą została członkiem zarządu Mazowieckiego Funduszu Poręczeń Majątkowych. Była też szefem Mazowieckiego Regionalnego Funduszu Pożyczkowego. Nabyła również doświadczenia w doradzaniu finansowym. Były analityk, który musiał zrezygnować z posady, a obecnie pracuje w innym ministerstwie, prosi o anonimowość. – Pani minister publicznie chwaliła się kiedyś, że klienci, którym doradzała, splajtowali. Byliśmy dość skonsternowani tą szczerością.
W każdym razie przewodniczący Andrzej Lepper szczodrze wynagrodził Annie Kalacie jej polityczne niepowodzenia przy okazji umowy koalicyjnej w maju 2006 r.