Sięgając po wypróbowane chwyty, czyli kryjąc nadużycia i niedociągnięcia swoich ludzi, PiS czeka na to, aż afera z mailami Dworczyka umrze sama.
Donald Tusk, jeśli wróci, będzie musiał najpierw poukładać na nowo Platformę, jej otoczenie i całą opozycję oraz pokonać sondażowy dołek swojej partii. I dopiero wtedy zacznie się prawdziwy wyścig.
„Kim każesz, tym będę” – solennie kiedyś zapewnił prezesa PiS. I trzeba Ryszardowi Terleckiemu przyznać, że mimo przejściowych problemów dotrzymuje słowa.
Dość smętnie wyglądał występ Jarosława Kaczyńskiego i Pawła Kukiza, na którym opowiadali o swoim porozumieniu programowym. Tak słabo stoją akcje PiS w Sejmie, że prezes musi się z Kukizem pokazywać?
Film nie zastąpi wprawdzie pomnika ani ulic w każdym mieście („Braci Kaczyńskich” – jak „Braci Gierymskich”), lecz od czegoś trzeba zacząć. A więc kręć się, kręć, filmowa taśmo!
Niemal półtoraroczne spotkania obecnego wicepremiera do spraw bezpieczeństwa z oficerem KGB nie były niewinnymi pogawędkami. Były spotkaniami operacyjnymi, których zapis i analiza jest w rosyjskich rękach.
Marian Banaś może składać doniesienia, jakie chce. A jeśli prokuratura odmówi wszczęcia postępowania – może złożyć zażalenie do sądu. Może też ścigać Jarosława Kaczyńskiego prywatnym aktem oskarżenia. Cała sprawa wygląda żałośnie, i to z obu stron.
PiS zawsze chciało być partią wyjątkową, niepowtarzalną w dziejach III RP – ale dla swoich wyznawców. Dla nieuświadomionej reszty miało to być normalne, demokratyczne ugrupowanie jak inne. I na tym lawirowaniu zeszło tej formacji równo 20 lat.
Gra z aborcją, którą Jarosław Kaczyński prowadził jesienią zeszłego roku, w szczycie pandemii, była polityczną hochsztaplerką. Jej ofiary idą już w dziesiątki tysięcy.
Opozycja sama sobie zafundowała dygot, jej kryzys jest bezsporny, ale niekoniecznie trwały. Natomiast sprawowanie władzy zawsze zużywa, a PiS wlecze za sobą coraz cięższy bagaż grzechów. Zmieniło się też społeczeństwo, na scenę weszły nowe roczniki i nawet zdążyły zaliczyć swoją polityczną inicjację.