Spotkali się przypadkiem na Dworcu Centralnym i umówili za rok w opisanym przez nią miejscu. Dokładnie po roku (brakowało 7 minut) Krzysztof – cały w nerwach – stawił się na osobliwą randkę na przystani, ale pięknej nieznajomej nie było. To znaczy była, ale na fotografii, na ekranie laptopa, który należał do siedzącego w pobliskiej piwiarni równie schludnego co tajemniczego trzydziestolatka. Krzysztof zdumiał się i zaczął dopytywać, ale tamten go zbył i odgonił. – Niech pan wraca do domu i da sobie spokój – powiedział i wsiadł do zaparkowanego pod drzewami auta i odjechał. Krzysztof niewiele myśląc do swojego podbiegł samochodu i – dawaj – za tamtym. W dodatku w ostat-niej chwili uroiło mu się, że obok uciekającego laptopiarza siedzi ona i daje mu jakieś rozpaczliwe znaki. Ale w czasie pogoni zadzwoniła komórka, Krzysztof przyłożył ją do ucha i usłyszał najprawdziwszy głos oczekiwanej i wytęsknionej. Głos ten oświadczył mu, że czeka na umówionym miejscu. – Rozumiesz, czekam tu jeszcze pół godziny. W sumie będzie: rok i trzydzieści minut.
Krzysztof gwałtownie i nierozważnie nacisnął pedał hamulca...
Wątek – „Spotkanie z córką”
Na poboczu stała urocza autostopowiczka. Krzysztof zatrzymał się o kilka metrów od niej i zamknął oczy. Podbiegła szybko i gwałtownym ruchem otworzyła drzwi.
– Co tu robisz tato? – spytała patrząc na niego wzrokiem ostrym i zarazem rozbawionym.
– Ja...? Nic... – Jadę sobie... Mam niesłychanie ważne spotkanie.
– Słuchaj, podrzuć mnie przynajmniej do przystani.
– Do jakiej przystani?
– Jeżeli masz spotkanie tu w okolicy, to tylko na przystani. To jedyne wyraziste i łatwe do znalezienia miejsce.