Archiwum Polityki

Spytaj Wilbera

Czym jest integralna psychologia, która robi coraz większą karierę we współczesnym świecie
Polityka

Co skłania takich ludzi jak Al Gore, Bill Clinton czy brat obecnego prezydenta, były gubernator Californii Jeb Bush do czytania książek Kena Wilbera, kontrowersyjnego myśliciela, twórcy teorii integralnej? Podczas World Economic Forum w ubiegłym roku Clinton, ku zaskoczeniu zebranych, cytował Wilbera.

Istnieją co najmniej dwa dobre powody tego zainteresowania. Pierwszy to fakt, że świat jest w ustawicznym kryzysie. Liderzy cały czas gaszą pożary. Kooperacja będzie decydować o przetrwaniu świata, tymczasem wciąż rodzą się nowe konflikty, więc wzięcie mają teorie, które mówią, jak im przeciwdziałać. Drugim powodem jest atrakcyjność koncepcji Wilbera. Zauważył on, że po raz pierwszy w historii, dzięki rozwojowi nauki i technologii, mamy łatwy dostęp do dorobku wszystkich kultur i wszystkich epok. Podjął się dzieła uporządkowania tych zasobów. Przedstawił ich syntezę w postaci spójnej teorii.

Integralny w ujęciu Wilbera oznacza kompletny, całkowity, wszechstronny, wyważony, wyczerpujący. Opisać coś integralnie to tyle, co przedstawić kompletną charakterystykę, która niczego istotnego nie pomija. Ten cel przyświecał Wilberowi, kiedy szukał sposobu opisania świata na nowo. Świata odbijanego dotąd w krzywych zwierciadłach zużytych światopoglądów.

Fundament modelu integralnego

Wilber zbudował swój integralny model rzeczywistości na dwóch solidnych filarach – filozofii wieczystej oraz na naukach o ewolucji. Termin filozofia wieczysta (philosophia perennis) spopularyzował Aldous Huxley. Oznacza on wspólny rdzeń wielkich tradycji duchowych tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Filozofia wieczysta zajmuje się różnymi poziomami rzeczywistości: materią, życiem, umysłem, Duchem. Całkowicie zgodna z tą koncepcją jest teoria poznania, która mówi o trzech źródłach informacji dostępnych człowiekowi.

Ja My Oni „Jak się podobać" (90060) z dnia 12.04.2008; Pomocnik Psychologiczny; s. 26
Reklama