Nie oznacza to jednak, że wybór kierunku studiów nie ma znaczenia i nie można go dokonać opierając się na racjonalnych przesłankach. Ian Pearson, szef zespołu futurystów koncernu British Telecom, prognozuje, że w ciągu najbliższych kilkunastu lat rynek pracy w krajach takich jak Wielka Brytania lub Polska radykalnie się zmieni. Z jednej strony rozwój i upowszechnienie technologii teleinformatycznych doprowadzi do kolejnej fali automatyzacji. Podobnie jak kiedyś wprowadzenie robotów do fabryk spowodowało zmniejszenie popytu na pracę fizyczną przy taśmie produkcyjnej, tak obecnie zautomatyzowane usługi cyfrowe pozbawią pracy rzesze urzędników biur turystycznych, agencji ubezpieczeniowych, banków. Spadnie więc zapotrzebowanie na proste prace usługowe, za to wzrośnie popyt na usługi wymagające dużych kompetencji merytorycznych i psychologicznych, bo o ile coraz mniej klientów będzie kupować bilety na dworcu lub chodzić do banku po pieniądze, to rosnąć będzie liczba ludzi potrzebujących szczególnego traktowania, np. wyrafinowanego doradztwa finansowego.
Zjawisku temu towarzyszyć będzie starzenie się społeczeństw, ludzie starsi w coraz mniejszym stopniu będą mogli liczyć na pomoc zapracowanych lub mieszkających za granicą dzieci, wzrośnie więc popyt na usługi opiekuńcze. Care industries (sektory opieki) to znacznie więcej niż tylko proste usługi pielęgnacyjne polegające na pomocy mniej sprawnym, starszym osobom (lub dzieciom rodziców pnących się po szczeblach kariery zawodowej). To także rosnące zapotrzebowanie na zabiegi rehabilitacyjne, doradztwo psychologiczne, opiekę emocjonalną. Gwałtowny wzrost popytu w tych sektorach zmieni sytuację kobiet na rynku pracy powodując jego feminizację. Jednocześnie nastąpią przesunięcia w obrębie starych zawodów – wybierający się na studia medyczne powinni zastanowić się nad specjalizacją w geriatrii, w perspektywie najbliższych kilkunastu lat lekarze tej specjalności będą cieszyć się największą popularnością.