Według ustawy antymonopolowej praktyką monopolistyczną jest pobieranie przez operatora, mającego pozycję co najmniej dominującą na rynku, opłat wyższych od przeciętnych w Unii Europejskiej. Do 1 lutego 2001 r. ceny rozmów międzymiastowych były o ponad 40 proc. wyższe niż średnio w UE – wyliczył UOKiK. Dodatkowym argumentem przemawiającym za uznaniem cen TP SA za nadmiernie wygórowane jest bardzo wysoka, 70-procentowa rentowność tej usługi. W świecie wskaźnik 8–10 proc. uznawany jest za wysoki.
Od 1998 r. TP SA zaczęła podnosić ceny opłat; abonamentowych z 13,42 zł do 30,50 zł dzisiaj i za rozmowy lokalne z 22 gr za 3-minutowy impuls do 35,5 gr dzisiaj. Ceny uwzględniają 22-proc. podatek VAT. Z tych podwyżek UOKiK był nawet zadowolony, gdyż – jak wyjaśnia prezes Urzędu – „spowodował zbliżenie struktur cen w Polsce do struktury cen w krajach OECD”. Nie mógł się jednak zgodzić na zbyt powolny spadek cen za rozmowy na odległość powyżej 100 km.
Już w lipcu 1998 r. UOKiK wydał decyzję nakazującą TP SA zaniechanie praktyk monopolistycznych polegających na pobieraniu za wysokich opłat za połączenia międzymiastowe. Biorąc pod uwagę fakt, że decyzji tej nie można było zrealizować natychmiast, UOKiK przyjął, iż za początek okresu jej niewykonania uznać należy wrzesień 2000 r. Według ustawy antymonopolowej, w wypadku, gdy przedsiębiorstwo nie wykonuje decyzji, jest ono zobowiązane wpłacić za każdy rozpoczęty miesiąc jej niewykonania karę w wysokości 1 proc. przychodu. Stąd właśnie suma 54 099 611,25 zł płatna do budżetu państwa.
Monopol konserwowany
Kiedy pojawił się pomysł sprywatyzowania polskiej telekomunikacji, a było to niemal na samym początku transformacji, kolejne ekipy rządzące rozpinały nad TP SA parasol ochronny.