Przez blisko tydzień Jan Paweł II pielgrzymował po politycznie dziś podzielonej Ziemi Świętej. Jego wizyta zrodziła wielkie oczekiwania i papież musiałby być Chrystusem, by je zaspokoić. Jednak główne przesłanie Ojca Świętego było religijne i odnosiło się do zgodnego współżycia trzech wielkich religii monoteistycznych: judaizmu („starszych braci” – wedle słów papieża), chrześcijaństwa i islamu.
Na rysunku w dzienniku „Jerusalem Post” chłopak podaje papieżowi misę z ziemią jerozolimską; Jan Paweł II wyciąga ręce, ale z wyrazem zdziwienia na twarzy. Podpis: „tylko tyle?”. W historii państwa żydowskiego była to druga wizyta głowy Kościoła rzymskokatolickiego. Pierwszą, z 1964 r., gdy spędził tu zaledwie pół doby ówczesny papież Paweł VI, wspomina się w Izraelu z mieszanymi uczuciami. Watykan nie utrzymywał wówczas stosunków dyplomatycznych z Izraelem. Papież Paweł wjechał i wyjechał przez Jordanię, nie odwiedził żadnych izraelskich instytucji, czas dla przedstawicieli państwa żydowskiego, przede wszystkim prezydenta Shazara, znalazł tylko w ciągu krótkich ceremonii powitania i pożegnania.
Polityka
14.2000
(2239) z dnia 01.04.2000;
Wydarzenia;
s. 15
