Anna Nasiłowska: Persona liryczna. Wydawnictwo IBL. Warszawa 2000, s. 304
Anna Nasiłowska – pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN – zalicza się do kompetentnych, budzących zaufanie krytyków i historyków literatury młodszego (jeszcze nie średniego...) pokolenia. Jej wcześniejsze książki, m.in. „Trzydziestolecie”, obejmujące lata 1914–1944, i podręcznik „Literatura współczesna” przyjęto życzliwie, dostrzegając rozległą wiedzę autorki, gruntowne rozumienie procesów literackich, wreszcie własny, oryginalny często pogląd na literaturę naszego stulecia. Jej nowa książka „Persona liryczna” to zbiór szkiców, w których autorka podejmuje się próby odpowiedzi, jaka jest formuła dla nowoczesnej podmiotowości w literaturze. Dwaj najważniejsi bohaterowie „Persony lirycznej” to Kazimierz Wierzyński i Jarosław Iwaszkiewicz. Nasiłowska w szczegółowych rozdziałach rozpatruje na przykład przemiany w powojennej poezji Wierzyńskiego, poetycki fenomen „starego poety” Iwaszkiewicza. Perspektywą pracy Nasiłowskiej jest pytanie, czy literaturę naszego stulecia można traktować jako literaturę modernistyczną. Książka Nasiłowskiej jest ciekawym punktem odniesienia do rozważań literaturoznawczych nad formułą „nowoczesnej podmiotowości”.
[warto mieć w biblioteczce]
[nie zaszkodzi przeczytać]
[tylko dla znawców]
[czytadło]
[złamane pióro]