Nie ma tutaj terenów rekreacyjnych, nie ma skupisk domków letniskowych. Woda, las, cisza. Kto z miastowych chciał tu wypoczywać, kupował stare siedlisko po emigrujących do Niemiec Mazurach. – Dostosowaliśmy się do obowiązującego porządku, nikt nie zrobił przyrodzie świństwa – mówi Barbara Wroczyńska, która przybyła tu pierwsza na początku lat osiemdziesiątych, a teraz, jako emerytka, mieszka już na stałe.
W 1996 r. jezioro na 15 lat wydzierżawił od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa Stanisław Kubeł, ówczesny wicewojewoda ostrołęcki. Wydzierżawił – jak podkreśla – legalnie, w drodze przetargu. Rok później nabył od agencji działeczkę przylegającą do brzegów jeziora, niewielką, 8 arów, bez przetargu, korzystając z preferencji dla dzierżawców. A latem tego roku nad jeziorem ruszyła budowa.
Pani Kubłowa przyszła wtedy do pani Wroczyńskiej skorzystać z telefonu. Mówiła, że budują rybaczówkę. Pani Wroczyńska sądziła, że chodzi o nieduży magazyn na sieci i łodzie, drewniany, dopasowany do krajobrazu. – Nawet życzyłam powodzenia – wspomina. – Ale potem zaczęły wyrastać mury, na fundamentach, ocieplane. Mury przybrały kształty typowego domu rekreacyjnego, z dużym oknem na jezioro, z mieszkalnym poddaszem. W oczy rzuca się jaskrawy dach z niebieskiej blachy, choć w okolicy obowiązuje czerwona dachówka.
Budowa oburzyła czterech spośród siedmiu właścicieli pobliskich siedlisk. Pojechali do starostwa w Szczytnie, żeby dowiedzieć się, dlaczego starosta z Ostrołęki robi w chronionym krajobrazie coś, czego innym nie wolno, a urzędnicy przymykają oczy? Próbowano ich zbyć, ale się nie dali. Okazało się, że starosta Kubeł buduje w majestacie prawa. W listopadzie 1997 r. burmistrz gminy Pasym wydał „informację” o warunkach zabudowy i zagospodarowania zakupionego przezeń pastwiska nr 5.