Ewa Berberyusz: Ale się porąbało. Oficyna Wydawnicza Rytm. Warszawa 2000, s. 302
Jeśli ktoś ciekaw, co zostało z Polski posierpniowej, ale tak bardziej konkretnie, na przykład w poglądach i postawach, niech sięgnie po tę książkę. Ewa Berberyusz odważyła się zebrać po latach swoje wywiady z ludźmi takimi jak Wałęsa, Mazowiecki, Geremek, Borusewicz, Zofia Kuratowska, Klemens Szaniawski, generał Kuropieska czy Julian Stryjkowski, Norman Davies, Kisiel i Piotr Wierzbicki. Ale też z duchownymi – bp Bronisław Dembowski, ojciec Jacek Salij, siostry Alma z Lasek i Anuncjata z niepokalanek w Szymanowie, gdzie Berberyusz uczyła się w katolickim liceum. Lwią część wywiadów zrobiła dla prasy podziemnej, „Tygodnika Powszechnego” i paryskiej „Kultury”. Pokaźny tom zatytułowała wieloznacznie: „Ale się porąbało”. W języku młodzieży zwrot ten wyraża zamęt pomieszany z rozbawieniem. Sama autorka akcentuje co innego: zasadnicze zmiany w Polsce i ich skutki. Tym ,,porąbaniem” się zajmuje. Jej dawni rozmówcy poszli w różne strony, ich wywody sprzed lat można porównać z tym, co mówili i robili później, gdy nastała demokracja i wolność. Konfrontacja nie wypada kompromitująco, choć czasem łza w oku się zakręci lub brew drgnie ze zdziwienia. ,,Może tak właśnie klaruje się demokracja? – pyta Berberyusz w słowie wstępnym. – W »porąbaniu«, które jest bolesne, ale przez które trzeba przebrnąć”? Dla ceniących higienę pamięci i sumienia lektura przydatna.
[warto mieć w biblioteczce]
[nie zaszkodzi przeczytać]
[tylko dla znawców]
[czytadło]
[złamane pióro]