Krystyna Lubelska
Przed kilkoma dniami Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przyjęła dokument o strategii państwa w dziedzinie mediów elektronicznych na lata 2005–2020. Ma on być także podstawą dla nowej ustawy o radiofonii i telewizji. Wynika z niego, że telewizja publiczna nadal będzie finansowana z abonamentu oraz reklam (a także z dotacji budżetowych). Kiedy jednak wreszcie uda się usprawnić ściąganie abonamentu, przewiduje się niższy niż w przypadku nadawców komercyjnych udział reklam w programie (teraz wszystkich obowiązuje 12 minut w ciągu godziny), zakaz nadawania reklam w pewnych porach lub dniach, ograniczenie trwania bloku reklamowego, a także zakaz sztucznego dzielenia pozycji programowych. To jednak są założenia. Na razie ta wielka instytucja płynie starym kursem.
Zmiana na telewizyjnym mostku kapitańskim dokonała się rok temu – rada nadzorcza skwitowała dwa tygodnie temu działania zarządu pod przewodnictwem Jana Dworaka. Co się zmieniło? Według oceny Jakuba Benke, dyrektora domu mediowego Starcom, TVP pracuje na „wyciśnięcie wyników oglądalności”, aby zapewnić jak największy dopływ reklam. Jednak rewolucyjne zmiany na razie nie nastąpiły. – Coś tam się dymi, coś bulgoce, ale jeszcze nic naprawdę konkretnego się nie ugotowało – podsumowuje Benke.
TVP przegrywa ze stacjami komercyjnymi walkę o najbardziej atrakcyjną pod względem reklamowym grupę widzów w wieku 16–49. Jeśli chodzi o udziały w rynku w grupie wszystkich telewidzów, to TVP od dawna wiedzie prym, zgarniając w sumie ponad 50 proc. rynku (patrz ramka). I to się specjalnie nie zmienia. Wszystkie trzy kanały telewizji publicznej ocenione zostały przez widzów gorzej pod względem atrakcyjności od komercyjnej konkurencji (badania IQS&Quant).