Na czterech węgłach – że luźno sparafrazuję niedawne arcydzieło Kołakowskiego – wspiera się wielkość gry zwanej piłką nożną. A są nimi: konserwatyzm, prostota, powszechność oraz metaforyczna wydolność.
Prostota polega na prostocie zasad, które sprowadzalne są do reguły, że gra się wyłącznie nogami, a też na prostocie sprzętu – grać można praktycznie wszędzie, bo wszędzie się kawałek w miarę równego placu znajdzie. Bramki można za pomocą wszystkiego, co istnieje, zamarkować; a piłka jest zabawką tak dziś dostępną, że nie ma potrzeby wzmacniać argumentacji szmacianką.
Polityka
1.2005
(2485) z dnia 08.01.2005;
Pilch;
s. 95