Jak wynika z sondaży, przewaga zwolenników Unii jest wystarczająca, ale mądrzy ludzie ostrzegają, że wielu rodaków zwodzi ankieterów. – Kto jeździ po Polsce z dala od Warszawy, ten wie, że ani stolica, ani Unia nie są tam w modzie – mówi Róża Thun, prezes fundacji Shumana zajmującej się informacją europejską.
Kim są przeciwnicy Unii? Nie zostali dobrze rozpoznani i opisani, ale zostawiają po sobie obszerną twórczość słowno-propagandową. Najbardziej dostaje się unijnym gwiazdkom – tym złotawym z błękitnej flagi europejskiej. Biedne gwiazdki są maltretowane, a to płoną, a to gniją albo wybuchają, albo są wręcz zastępowane przez wizerunki czaszek lub loga najbardziej znienawidzonych globalnych koncernów. Jeszcze przed wyborami samorządowymi kampania antyunijna, z całą swoją pomysłową demagogią, trafiła do telewizji – stała się więc w pełni multimedialna. Spot wyborczy Ligi Polskich Rodzin przedstawiał na wstępie orła machającego przecząco głową, a następnie mapę Polski, która po trochu znika (pożerają ją oczywiście unijne gwiazdki).
Atakowanie flagi unijnej jest o tyle niezrozumiałe, że ma ona rodowód chrześcijański. Krąg dwunastu pięcioramiennych gwiazd na błękitnym tle stanowi symbol Europy od 1955 r., pomysł poddali hiszpański dyplomata Salvadore de Mandariega y Rojo i francuski polityk Arsen Heitz. Przez lata spierano się, co właściwie symbolizują gwiazdy – godziny, miesiące, znaki zodiaku. Heitz wyjawił swój plan dopiero na łożu śmierci: gwiazd jest tyle, ile nad głową Marii Panny (z Objawienia św. Jana: „Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na głowie wieniec z gwiazd dwunastu”).
Odwołania do flagi unijnej łączone są też z takimi elementami jak swastyka czy flaga ZSRR. Albo przeciwnie – biało-czerwony krzyż przekreśla flagę Unii.