W Canal+ czuć pewien niepokój. – Czy pan chce rozmawiać o „tej sprawie”? Bo my z „tą sprawą” nie mamy nic wspólnego – słyszę na wstępie. A jednak od „tej sprawy” całkiem uciec nie można. W siedzibie telewizji prokuratura zabezpieczała dokumenty, o Canal+ mówi się podczas przesłuchań przed sejmową komisją śledczą. Lew Rywin jest przecież poważnym udziałowcem stacji, przez kilka lat był jej prezesem, a dopiero po wybuchu afery zrezygnował z funkcji szefa rady nadzorczej.
Zaskakujące jest jednak, że byli i obecni pracownicy stacji o Rywinie niewiele są w stanie powiedzieć.
– Nigdy nie miałem z nim do czynienia jako z prezesem Canal+ – zapewnia Jacek Fuksiewicz, pierwszy dyrektor programowy stacji, a potem szef Film+, spółki-córki zajmującej się produkcją filmową. – Zarządzaniem zajmowali się zawsze Francuzi.
Fuksiewicz miał natomiast częste kontakty z Rywinem – producentem filmowym, reprezentantem spółki Heritage Films. Rywin zgłaszał projekty kolejnych filmów, w których produkcję miał zaangażować się Canal+. Była to dziwna sytuacja, bo występował w dwóch rolach: przychodził jako petent do spółki, w której sam był prezesem. Jacek Fuksiewicz zapewnia, że udziałowcy stacji to akceptowali, a on sam nie odczuwał żadnych nacisków ze strony swego zwierzchnika. To, że najczęściej Canal+ współpracował z Heritage Films, to tylko zasługa dobrych propozycji, jakie firmował Rywin, było nie było, świetny fachowiec w branży filmowej.
Również inni pracownicy Canal+ z wysiłkiem przypominają sobie epizody z ich pracy, w których pojawiał się Rywin. Kiedy był prezesem, miał gabinet, samochód, ale do zarządzania się nie mieszał. Tym zajmowali się kolejni dyrektorzy generalni – wyłącznie Francuzi.