Jedenaście lat doświadczeń we wręczaniu Paszportów „Polityki” przekonało nas, że każdego roku i w każdej z kategorii pojawiają się wyraźni faworyci. Czasami jeden, czasami dwóch lub trzech. Otrzymują najwięcej nominacji i zdecydowanie wyprzedzają pozostałych zgłoszonych do nagrody. W tym roku w dziedzinie sztuk wizualnych mieliśmy sytuację zaskakującą i wyjątkową. Otóż dziesięciu nominujących zgłosiło aż 24 kandydatury, a żadna z nich nie uzyskała wyraźnej przewagi nad pozostałymi. 20 kandydatów otrzymało po jednym wskazaniu, 4 kolejnych – po dwa. Potrzebna była więc dogrywka (konsultacje z nominującymi), by wskazać oficjalnie nominowaną trójkę. Była to rywalizacja szczególnie zacięta.
O czym świadczy taki rozkład typów? Przede wszystkim o tym, że w młodej polskiej sztuce nie ma już, jak przed paru laty, wyraźnej, powszechnie hołubionej, czołówki. Gusta się podzieliły, a mnogość artystycznych propozycji sprawia, że i każdy z krytyków ma własnych faworytów. Do grupy działających już od wielu lat i silnie osadzonych w polskim i międzynarodowym życiu artystycznym twórców dołączyło wielu nowych, młodych, dynamicznie rozwijających swe artystyczne emploi. Bogactwo, różnorodność i konkurencja często przynoszą efekt w postaci nowych jakości. Miejmy nadzieję, że na obecnym chaosie wartości i na mnogości wyborów skorzysta w przyszłości polska sztuka, a więc i my, jej odbiorcy.
Cezary Bodzianowski
Urodził się w 1968 r. Ukończył Królewską Akademię Sztuk Pięknych w Antwerpii, ale jeszcze podczas studiów zarzucił malarstwo na rzecz sztuki akcji. Działa najczęściej poza przestrzenią galeryjną. Jego przedsięwzięcia polegają na delikatnej ingerencji w rzeczywistość, poprzez tworzenie sytuacji na poły absurdalnych, na poły śmiesznych, zaskakujących i wieloznacznych.