Młody gdański poeta portretuje rozdarcie współczesnego człowieka między potrzebą spełnienia w doczesnej rzeczywistości a tęsknotą za bogatym życiem duchowym i zakorzenieniem w łasce religijnej wiary. To poezja wyrastająca z kontemplacji zmysłowych przyjemności, erotycznych przygód i doświadczeń, ale wychylona ku wyższym ludzkim potrzebom. Dąbrowski umiejętnie w swych wierszach balansuje między ironią a patosem, zwyczajnością a wzniosłością. Ta książka opowiada z pewnością o jednym: o niespodziance odkrycia innego wymiaru niż ten, w którym spełniamy – tu, na ziemi – nasze potrzeby. Bardzo to przekonująca wizja tragicznego oglądu własnego bytu. Najnowsza książka poetycka Dąbrowskiego, poety obdarzonego niewątpliwym talentem lirycznym, pokazuje, że nowoczesna poezja religijna, wyzbyta dewocjonalnego kiczu, jest możliwa.
Tadeusz Dąbrowski, Te Deum, a5, Kraków 2005, s. 42