To nie jest panegiryk, tylko kolejna próba pokazania postaci Lecha Wałęsy w różnych, bardzo ważnych dla jego osobistych losów, a później ważnych dla Polski momentach i odsłonach, które już niby znamy, wielokrotnie o nich czytaliśmy, ale zawsze coś nowego można odkryć. Zwłaszcza że autorzy tej ni to biografii, ni to albumu (bardzo ciekawe zdjęcia) mają dar opowiadania i umiejętność czerpania z różnorodnych przekazów i źródeł. Lech Wałęsa jawi się nam więc jako człowiek uwikłany w konteksty, w gry, w swój charakter, który ma też w sobie jakieś stałe drogowskazy i przekonania, i one wielokrotnie pozwalały mu znaleźć właściwą drogę i trafną politykę. I mimo wielu świadectw zebranych, a pokazujących Wałęsę „wodzowskiego”, pysznego i błądzącego, dominująca tonacja książki dla byłego przewodniczącego Solidarności i byłego prezydenta jest bezsprzecznie pozytywna.
Andrzej Brzeziecki, Krzysztof Burnetko, Jerzy Skoczylas, współpraca Witold Bereś, Wałęsa. Ludzie. Epoka, Edipresse, Warszawa 2005, s. 256