Archiwum Polityki

Mira Michałowska 1914–2007

19 sierpnia zmarła Mira Michałowska – niezwykła postać polskiej kultury i dyplomacji. Przed II wojną światową znalazła się w USA, gdzie została pierwszą polską dziennikarką w prasie amerykańskiej. Współpracę tę kontynuowała po wojnie z tygodnikiem „The New Yorker”. W USA zetknęła się ze środowiskiem polskiej lewicy – Julianem Tuwimem, Oskarem Lange, i podobnie jak oni wróciła do kraju. Była żoną znanego działacza partyjnego Zenona Kliszki, a następnie wybitnego dyplomaty Jerzego Michałowskiego – ambasadora Polski w Wielkiej Brytanii, w USA i przy ONZ. Jako dziennikarka i pisarka współpracowała z „Przekrojem”, gdzie (jako Maria Zientarowa) publikowała pełne humoru felietony, które z czasem zostały przerobione na scenariusz pierwszego wielkiego serialu polskiego „Wojna domowa” (1965 r.), w reżyserii Jerzego Gruzy, z piosenką Ludwika Jerzego Kerna do muzyki Jerzego Matuszkiewicza, z kreacjami Ireny Kwiatkowskiej, Kazimierza Rudzkiego, Jaremy Stępowskiego, Aliny Janowskiej, Andrzeja Szczepkowskiego, Bohdana Łazuki. Był to kwiat polskiego aktorstwa. „Wojna domowa” była wielokrotnie wznawiana.

W ramach współpracy z telewizją Mira była akuszerką „Tele-Echa” (1956 r.), które u zarania poprowadził Edward Dziewoński, a później Irena Dziedzic. W pierwszym programie wystąpiła Aleksandra Śląska, minister handlu Edward Sznajder (który przyszedł z teczką pełną importowanych jabłek) i słynny wówczas fryzjer damski Gabriel z ulicy Polnej.

Przyłożyła swoją rękę do wielu spektakli, m.in. przetłumaczyła i adaptowała (z Jerzym Gruzą) „Idy Marcowe”, nadawane przez trzy kolejne Teatry Telewizji, z udziałem m.in.: Gustawa Holoubka, Aleksandry Śląskiej, Kaliny Jędrusik, Edmunda Fettinga.

Polityka 36.2007 (2619) z dnia 08.09.2007; s. 110
Reklama