Poniatowska jest autorką około 30 książek, bohaterką co najmniej dziesięciu biografii, laureatką wielu nagród i zaszczytów. – Poniatowska to jedna z najbardziej znanych pisarek Ameryki Łacińskiej. Cieszy się wielką popularnością i szacunkiem – mówi Alberto van Klaveren, intelektualny filar chilijskiego MSZ.
W marcu 2007 r. populistyczny prezydent Wenezueli Hugo Chavez urządził na cześć Eleny Poniatowskiej wielką fetę, ogłaszając ją najwybitniejszą pisarką Ameryki. W portalu You Tube do dziś można zobaczyć i usłyszeć przeprowadzony przy tej okazji wywiad Eleny Poniatowskiej z Chavezem. El presidente w tradycyjnej czerwonej koszulce odpowiada na pytania, ale też przed Eleną tańczy, śpiewa, recytuje. Naprzeciwko siedzi siwa starsza pani w białej bluzce, z okularami na sznureczku. Elenita – jak ją nazywają – pyta, jak to jest być na górze, jak stamtąd wyglądają zwyczajni ludzie. „Nie jestem na górze, nie jestem prezydentem, ja tylko wykonuję obowiązki prezydenta, ale jestem na dole, tam gdzie jest mądrość” – odpowiada Chavez. Coś podobnego mogłaby o sobie powiedzieć Elena. Poniatowska, wbrew arystokratycznemu nazwisku, jest jedną z najgłośniejszych postaci meksykańskiej i latynoskiej lewicy.
Urodziła się w 1932 r. w Paryżu jako księżniczka Helene Elizabeth Louise Amelie Paula Dolores Poniatowska Amor.
Jej ojciec, Jean Poniatowski, wywodził się z „tych” Poniatowskich. Król Stanisław August miał braci – jeden był generałem armii austriackiej i ojcem księcia Józefa, drugi – Kazimierz – był ojcem Stanisława, bohatera książki Mariana Brandysa „Nieznany książę Poniatowski”. Trzeci był arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski.