Na ekranie
Kino Polskie
1. „Katyń”, reż. Andrzej Wajda. To przede wszystkim epopeja o kobietach czekających na powrót swych najbliższych, zaginionych na „nieludzkiej ziemi”. Największe wrażenie robi jednak scena egzekucji polskich oficerów: to dwadzieścia minut, których nie da się zapomnieć. „Tragedia Katynia dotyczy tych, którzy żyją, i tych, którzy wtedy żyli” – mówił o filmie Wajda, a frekwencja w kinach (ponad 2 mln widzów) świadczy o tym, że mistrz raz jeszcze spotkał się ze swą widownią.
2. „Sztuczki”, reż. Andrzej Jakimowski.
Drugi film fabularny reżysera nagrodzonego Paszportem „Polityki” za debiutancki obraz „Zmruż oczy”. Jak widać na ekranie, reżyser, zachowując własny styl, rozwinął się artystycznie. Tym razem opowiada o chłopcu pragnącym zaczarować rzeczywistość, co mu się udaje. Ale „Sztuczki” to nie tylko sztuczki, lecz także kawałek życia polskiej prowincji. Film nieustannie kursuje po międzynarodowych festiwalach (ostatnio tryumfował w Tbilisi).
3. „Pora umierać”, reż. Dorota Kędzierzawska. Benefis wielkiej aktorki Danuty Szaflarskiej, która aż 60 lat (od „Zakazanych piosenek”) musiała czekać na dużą rolę filmową. Wspaniale zagrała kobietę z trochę innej epoki, która dochowując wierności wyznawanym wartościom, stawia warunki nowym czasom – nawet jeżeli musi przeciwstawić się najbliższym. Chwaląc Szaflarską, nie można pominąć drugiej wielkiej roli, jaką stworzył towarzyszący jej niemal w każdej scenie pies.
4. „Parę osób, mały czas”, reż. Andrzej Barański. Jest to kameralna opowieść o Mironie Białoszewskim i jego przyjaciółce Jadwidze Stańczakowej.