1
Matka z Koluszek
Przy wiadukcie wzdłuż torów kolejowych, w cieniu kościelnej wieży, stoją w rządku bloki. Mieszkańców bloków błogosławi gipsowa Matka Boska w niebieskiej sukience. Pani Maria jest z Koluszek, ale można powiedzieć odetchnęła Zachodem. Nauczycielka w miejscowym liceum, pierwszy raz była we Francji w 1973 r., ale marzenia miała takie, jakie mają matki z Koluszek: ożenić Mariusza szczęśliwie, potem czekać na wózki z wnukami pod klatką schodową. Na osiedlu coraz częściej przystawali sąsiedzi, że taki zdolny, pracownik ministerstwa (Rozwoju Regionalnego), a jeszcze się nie ożenił. Wersja dla osiedla była taka: – Jest w nieformalnym związku. Taka dziś młodzież. Mają niechęć do tego ślubu, tego kawałka papieru. W środku ściskało: Boże, nie zrób mi tego, żeby ten Mariusz nie był tym, no, gejem.
Lata 80. Pani Maria, jak w statystycznej polskiej rodzinie z bloków, ma męża, dwóch synów, duży pokój z telewizorem, działkę po ojcach na wsi. Tego zdarzenia nie pamięta, ale syn tak. Mariusz ma 10 lat, w telewizji transmitują koncert Lady Pank, Panasewicz ma przepaskę na włosach i makijaż. Mąż pani Marii prosi, żeby wyłączyć już tych pedałów. Reakcja statystycznego macho w Koluszkach, twardziela. Pytanie syna do matki: – Co to jest pedał? Mama, wówczas nauczycielka przysposobienia do życia w rodzinie: – To pan, który próbuje upodobnić się do kobiety. Oddelegowana do przedmiotu PŻ, bo młoda, już żona, matka. Nawet wymyśliła skrzyneczkę, żeby nastolatki wrzucały pytania anonimowo.
Koniec lat 90. Mariusz przynosi do domu kasetę wideo z „Całkowitym zaćmieniem” Holland, film o romansie dwóch poetów. Tato, twardziel, wychodzi z pokoju. Nie będzie oglądał filmu z pedałami. Ma swoją teorię: w gazetach piszą, że pedały chorują na HIV.