Takiego festiwalu jeszcze nie było: osiem zespołów teatralnych – z Rosji, Gruzji, Włoch, Stanów Zjednoczonych i Polski – przyjechało do Legnicy i z inspiracji tutejszego Teatru im. Modrzejewskiej obejrzało ceglane kamienice i fabryki przedwojennej Liegnitz, rozpadające się resztki włókienniczej dumy PRL – zakładów Milany i pozostałości „małej Moskwy” – 1100 budynków w zamkniętych koszarach Armii Czerwonej. Pół roku później wrócili z gotowymi spektaklami, których współautorem była zapisana w legnickiej architekturze historia Ziem Odzyskanych. Nieczynna hala fabryczna, pusty magazyn, obskurny bunkier sowiecki, zrujnowana sala dawnego teatru i kościół Mariacki stały się na cztery wrześniowe dni scenami I Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Miasto.
W tym samym czasie Jacek Poniedziałek ogłosił publicznie, że zapowiadany nowy teatr Krzysztofa Warlikowskiego przyjmie nazwę MPO – Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania, co ma się odnosić do przeszłej i przyszłej działalności grupy: oczyszczania teatru z blichtru, pudru i pozorów. Ruszy na wiosnę, gdy skończy się remont siedziby – nieużywanej zajezdni autobusowej na warszawskim Mokotowie.
A 2 października TVP Kultura wyemituje telewizyjną realizację najdroższej polskiej produkcji teatralnej – spektaklu „2007: Macbeth” w reż. Grzegorza Jarzyny, granego w przygotowanej do wyburzenia monumentalnej hali Waryńskiego w Warszawie.
Latem na Praskim Quadriennale Scenograficznym w sekcji architektonicznej, gdzie państwa chwaliły się nowo budowanymi gmachami teatralnymi, Polacy pokazali przestrzenie postindustrialne, przez teatr rewitalizowane: niedziałające fabryki, nieczynne kina, pusty pawilon, dawne warsztaty szkoły zawodowej i halę stoczniową.