Ian Parker, Where I Belong, Ruf 2007
Mimo meandrów brytyjskiego rynku muzycznego, nadal można na Wyspach znaleźć artystów, dla których blues jest świadomym wyborem, mimo panujących mód. Ten wybór wymaga odwagi i samozaparcia, gdyż szanse na poważny komercyjny sukces są niewielkie. Nie boi się tych wyzwań trzydziestoletni gitarzysta i wokalista z Birmingham Ian Parker. Właśnie ukazała się jego druga solowa płyta „Where I Belong”. Ortodoksyjni fani bluesa pewnie będą narzekać, gdyż Parker, szukając swego muzycznego wizerunku, dotyka także muzyki soul czy rocka, ale u źródeł mamy niezaprzeczalnie bluesa. Mimo iż Parker, jak na bluesmana przystało, jest gitarzystą, to nie boi się wspomagać takimi instrumentami jak saksofon czy trąbka. Mamy też przypominającego dawne dobre czasy Hammonda. Na pierwszy rzut oka niepokoić może fakt, że Parker jest autorem wszystkich jedenastu utworów na płycie, ale obawy prędko ustępują. To zróżnicowany, bardzo porządny zestaw piosenek z bluesem w roli głównej. Aż dziwne, że ktoś taki tam się uchował.