W 1989 r. koncern IBM przyjął do pracy nowego człowieka. Był nim Chińczyk z pochodzenia dr Feng-hsiung Hsu, który już wcześniej w Carnegie Mellon University pracował nad programem budowy komputera szachowego o kryptonimie ChipTest. Jego współpracownikiem został Murray Campbell, jeden z twórców teorii tzw. systemów rozproszonych. Systemy takie wykorzystują podłączone do Internetu komputery rozproszone po całym świecie – każda maszyna współpracująca w takim systemie wykonuje część jakiegoś większego zadania.
Szukając rozwiązania problemu gry w szachy postanowiono użyć systemu rozproszonego, złożonego z kilkudziesięciu autonomicznych maszyn. Obaj panowie – Feng-hsiung Hsu i Murray Campbell – zbudowali zatem system o zaczerpniętej z literatury science fiction nazwie Deep Thought. W 1989 r. zagrał z tą maszyną – czy raczej systemem – słynny Garri Kasparow (rosyjski szachista ormiańsko-żydowskiego pochodzenia, powszechnie uważany za geniusza szachowego), wygrał wówczas z łatwością i odesłał z kwitkiem naukowców z IBM do ich laboratoriów. Ale ci nie zrezygnowali i po siedmiu latach zbudowali najbardziej chyba znany w świecie komputer szachowy Deep Blue.
Do pierwszego poważnego starcia człowieka z nową maszyną doszło 10 lutego 1996 r. w Filadelfii. Z niebywałą pompą zaaranżowano mecz Deep Blue–Garri Kasparow. W pierwszym starciu Deep Blue dość łatwo wygrał z Kasparowem przy zastosowaniu normalnego tempa gry. Była to pierwsza oficjalna porażka aktualnego mistrza świata z komputerem. Jednak cały ten pamiętny mecz zakończył się ponownym zwycięstwem człowieka wynikiem 4:2.
Informatycy jednak nie zrezygnowali; Deep Blue został mocno ulepszony, a maszynę nieoficjalnie nazwano Deeper Blue. Zagrała ona z Kasparowem ponownie w maju 1997 r.