Kiedy Paweł Olszewski, jeden z najmłodszych posłów PO, miał 14 lat, bardzo zdenerwował go ówczesny minister finansów Marek Borowski. Ojciec, wojewoda bydgoski z rekomendacji SLD, zabrał syna na żużel. – Tam przedstawiając mnie Borowskiemu powiedział, że jestem zafascynowany profesorem Balcerowiczem. A Borowski klepiąc ojca po ramieniu powiedział z taką wyższością – nie martw się Wiesiek, przejdzie mu – wspomina dziś 28-letni Paweł Olszewski, skarbnik klubu PO. Z dumą mówi, że wcale mu nie przeszło. Ojciec, dziś dyrektor banku Nordea w Bydgoszczy, wie dlaczego. – To wynika z charakteru syna. Paweł Olszewski mówi o sobie „niepokorny typ”. – Ojciec mnie zna i wie, że gdy mam swoje zdanie, to trudno mnie przekonać, a SLD to taka formacja, która nigdy nie przyciągnęłaby mojej uwagi.
Nie pomogły nawet wizyty w Pałacu Prezydenckim u Aleksandra Kwaśniewskiego, który do dziś przyjaźni się z byłym wojewodą bydgoskim. – Miałem ze 16 lat, grałem w zespole rockowym, kontestowałem rzeczywistość, a spotkanie z prezydentem nie bardzo mnie wtedy interesowało, ale mimo to zrobiło na mnie wrażenie – wspomina Paweł Olszewski. Ale choć nigdy nie gościł w pałacu za prezydentury Lecha Wałęsy, to, tak jak matka, zawsze go popierał. – Różni nas z ojcem, i to w sposób zasadniczy, światopogląd, stosunek do historii, stanu wojennego i generała Jaruzelskiego – wylicza poseł.
Prof. Krystyna Skarżyńska, psycholog społeczny, prowadziła badania na temat podobieństw poglądów politycznych i postaw w rodzinach. – Powodem różnic mogą być porachunki z rodzicami, walka o władzę w rodzinie, brak rodzicielskiej aprobaty albo spostrzegane porażki rodziców. Ta teoria sprawdziła się w przypadku Olszewskich.