Książka zażaleń starego teatromana

13 czerwca 2009

Polski teatr, zwłaszcza jego wiodący i najbardziej wychwalany nurt, powinien mnie zachwycać, ale ostatnio nie zachwyca. Co się stało?

Z lat wczesnej młodości przechowałem ten odruch, by teatr traktować niczym świątynię, a więc patrzeć z nabożeństwem na to, co się odbywa na scenie i pod żadnym pozorem nie wychodzić w trakcie ceremonii. Trwałem w tym postanowieniu przez całe dekady i dopiero ostatnio coś we mnie pękło, coś się zbuntowało. Mianowicie zdarzyło mi się kilkakrotnie wyjść z teatru w czasie pierwszej przerwy, czym zawstydziłem niewymownie samego siebie, nie mówiąc o przypadkowych świadkach zajścia.

Polityka 24.2009 (2709) z dnia 13.06.2009; Kultura; s. 68

teatr

Zdzisław Pietrasik

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim oraz studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim. Publikował m.in. w „itd” i „Kulturze”, potem przez lata w „Polityce”, gdzie był wieloletnim szefem działu Kultura. Zajmował się głównie krytyką filmową i relacjonowaniem wydarzeń z dziedziny kinematografii. Był także autorem artykułów na temat teatru oraz wydarzeń społeczno-kulturalnych. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1987 r.), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011 r.). Zmarł w 2017 r.