W latach 1814–1830 (z przerwą na 100 dni władzy Napoleona) Francją rządzili ponownie Burbonowie, obaleni przez rewolucję 1789 r. Ale Ludwik XVIII i Karol X, a przede wszystkim popierający ich
Król Francji nie umiera nigdy. Z chwilą, gdy wydaje ostatnie tchnienie, odwieczne reguły sukcesji czynią królem jego następcę – najstarszego syna. Jeśli nie ma syna – najstarszego z młodszych braci, gdy braci brak – najstarszego stryja. Dlatego w momencie, gdy ostrze gilotyny spadło na kark Ludwika XVI (1793 r.), według monarchistów rozpoczęło się panowanie jego syna – Ludwika XVII, a gdy chłopiec zmarł w 1795 r. – prawowitym królem Francji został jego stryj Ludwik Stanisław jako Ludwik XVIII.
Pomocnik Historyczny
Pomocnik historyczny. Nr 2/2009
(90148) z dnia 30.05.2009;
Pomocnik Historyczny;
s. 30