Nasz ranking wygrywają zdecydowanie Holandia, Szwecja i Dania. Spośród nowych państw członkowskich najwyżej uplasowała się Słowenia (12 miejsce), a w naszym regionie Polskę wyprzedziły zdecydowanie Czechy i minimalnie Węgry. My natomiast jesteśmy o włos przed Słowacją i Estonią oraz już wyraźniej przed Litwą i Łotwą. Stawkę zamykają dwa najmłodsze i najbiedniejsze kraje unijne: Bułgaria oraz Rumunia, choć ich strata do Polski wcale nie jest ogromna.
Gdy jednak analizujemy poszczególne kategorie, wtedy ujawnia się przepaść, która wciąż dzieli Polskę od Europy Zachodniej. Szczególnie widoczna jest ona w wartości produktu krajowego brutto na mieszkańca. Choć z roku na rok powoli zmniejszamy dystans do najbogatszych, polski PKB to zaledwie 55 proc. średniej unijnej, i to już po uwzględnieniu różnic w kosztach życia. Co gorsza, zaczynamy odstawać coraz wyraźniej od regionalnych liderów – Czech i Słowacji. Na pocieszenie dodajmy, że w 2009 r. – niezwykle trudnym z powodu narastającego kryzysu gospodarczego – Polska jest jednym z nielicznych krajów unijnych, który ma szansę zanotować wzrost, a nie spadek PKB. A to oznacza, że nasz dystans do bogatego Zachodu znów odrobinę się zmniejszy.
Trudno jednak marzyć o szybkim gonieniu Europy, skoro fatalnie wypadamy w dwóch innych niezmiernie ważnych kategoriach. Należymy do krajów z najmniejszym odsetkiem osób aktywnych zawodowo, za to bardzo wcześnie przechodzimy na emeryturę. W Polsce pracuje zaledwie 57 proc. osób w wieku 15–64 lat, podczas gdy w krajach skandynawskich ten wskaźnik przekracza 70 proc. W naszym regionie wszędzie – z wyjątkiem Węgier – jest wyższy niż 60 proc. Na emeryturę lub rentę przeciętny Polak przechodzi w wieku ok. 59 lat, podobnie jak mieszkaniec bogatego Luksemburga czy socjalnej Francji.