Schizma. Sztuka polska lat dziewięćdziesiątych, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, wystawa czynna do 15 listopada
Tytuł wyjaśnia wszystko. Młody kurator Adam Mazur postanowił młodym okiem spojrzeć na sztukę, która dla niego jest już historią, choć dla piszącego te słowa – ciągle świeżym wspomnieniem. A jest się do czego odnosić, bo był to czas znaczących wystaw, kontrowersyjnych dzieł, gorących dyskusji i skandali. Czas rozkwitu talentu Bałki, Althamera, Kozyry, Libery i wielu innych. Czas nowego otwarcia się sztuki na problemy społeczne, sztukę ciała, krytykę mediów, reklamy, mechanizmów władzy, stereotypów. Czas sztuki nieobojętnej, walczącej, zaczepnej, często zwanej krytyczną. Ekspozycja składa się z dwóch części. Pierwsza to prace z tego okresu i ze zbiorów CSW, ale po nowemu zestawione i pokazane. Druga to swoisty pamiętnik Zamku Ujazdowskiego: wspomnienia artystów i kuratorów, filmy dokumentalne, zdjęcia będące świadectwem różnych artystycznych działań. Jest też kilka prac przygotowanych przez młodych artystów, a będących ich wariacjami na temat owych – nieodległych przecież, a już stanowiących w sztuce zamknięty etap – czasów. Wystawa, którą warto odwiedzić. Jednym ku przypomnieniu, drugim – ku poznaniu gorącej temperatury, której dzisiejszej sztuce zazwyczaj brakuje.