Opowieści z łagrów

Są starzy, ale żyją. Strażnicy dumni z siebie. Więźniowie ciągle w strachu, jakby Stalin nigdy nie umarł. Rosyjska pamięć o historii wciąż płata figle.

Mówią, że łagier odciska piętno. I że nie da się go pozbyć. Niezależnie od tego, po której stronie drutów byłeś.

Aleksandra Iwanowna Pietrowa: „Jak odeszłam ze służby, to zaczęłam się modlić, na msze chodzić. O, tu mam świeczkę, ikonki, książeczki. Siedzę i Ewangelię czytam... O zdrowie dla dobrych ludzi się modlę. I za wielu tych, co z nimi służyłam. Za tych, co siedzieli? Nie, za nich się nie modlę. W więzieniu nikogo nie było mi szkoda. Byłam jak z kamienia”.

Aleksandra Iwanowna ma 92 lata.