Pojezierze Drawskie jest jak Bieszczady i Mazury w jednym. Tyle że w przeciwieństwie do nich nie zostało jeszcze zadeptane. Choć liczba wielbicieli „dzikiego zachodu” ciągle rośnie.
O tutejszej ckliwości i życiu płynącym wolno i zwyczajnie wciąż powstają doktoraty. Miejscowi nie mogą się nadziwić, że to coś osobliwego.
Na Śląsku opolskim transformersi mieszkają w starym kinie nieopodal zamku jak z bajki; na jednej wyciecze rowerowej można zobaczyć kilka kościołów z gotyckimi polichromiami i w jeden weekend zwiedzić kilka uroczych miasteczek.
Szlak pisarzy świętokrzyskich pełen jest nazwisk blaknących. Ale też rodziła i przyciągała ta ziemia gigantów. Jadąc ich śladem, można nałykać się wspaniałych historii i widoków.
O hafcie kaszubskim słyszał chyba każdy. O jego dziejach nie. A właśnie one składają się na kaszubską mitologię.
Mówi się, że Dolny Śląsk to nasz najbardziej niedoceniany region. Taka polska mała Toskania, ale położona pechowo, bo omijają ją wakacyjne szlaki rodaków wiodące na południe i zachód Europy. Poza tym wolimy morze, góry i jeziora. A tu co?
Koronawirus namieszał w turystyce. Czy uwolni świat od masowego turyzmu? Niekoniecznie. Zmieni natomiast kierunki podróży. Polski turysta, na przykład, początkowo ruszy w Polskę.
Artyści wrócili na plany filmowe – ale nie wszyscy i w reżimie przypominającym nierzadko operację wojskową. A właściciele mogą otwierać kina – na razie jednak większość z nich pozostanie nieczynna. Trudno określić, jak szybko przemysł filmowy złapie równowagę.
W Warszawie szumi dziewięć milionów drzew. Ostatnio odżyły, bo w pandemii zrobiło się ciszej, a one źle znoszą zgiełk.
Przypominamy w skrócie tę dziwną prezydencką kampanię, wybierając rzeczy istotne, kuriozalne, zabawne i pouczające.
Niewykluczone, że podzieliła ich religia. Po lewej stronie zostali niechcący się wyrzec prawosławnej tożsamości, zaś po prawej przerobieni na katolików, zwani tu szlachtą.
Trzeciemu etapowi znoszenia antywirusowych rygorów towarzyszyła ulga, że wraca normalność. Poczucie społecznego zadowolenia jest na tyle ważne, że nie należy go psuć kontrolami przestrzegania obowiązujących jeszcze wymogów.
Pandemia na długo unieruchomiła klasyczną turystykę wypoczynkową. Lepiej się mają ci, którym bliżej do turystyki kwalifikowanej – już niemal bez przeszkód mogą wędrować, choć na razie tylko po kraju. Okazuje się, że i w leśnych czy górskich ostępach spotkać mogą też ciekawą architekturę.
Biebrza zmienia się szybko. Niedawny wielki pożar jest konsekwencją tej zmiany.
W oczekiwaniu na otwarcie obiektów treningowych zawodowi sportowcy ćwiczą w domach. Bez celu, bo widoków na jakiekolwiek zawody nie ma. Na ocenę strat wywołanych zerwaniem z rytmem, do którego przywykli, przyjdzie pora.
Szukanie sposobów na oswojenie grozy pandemii i na przymusową izolację zaowocowało odkurzeniem starej zabawy w tableaux vivants, zwanej swojsko żywymi obrazami.
Zostaliśmy w domu. Jedni z wyboru, inni – bo musieli. Oto kilkoro z nas podczas narodowej kwarantanny.
Gdy zobaczyłam zdjęcie lekarza w uszytej przeze mnie maseczce w czarno-czerwone romby, to się poryczałam z wrażenia. Pierwszy raz od początku epidemii poczułam, że nie jestem bezsilna, mówi Olga, szyjąca społecznie maseczki dla medyków.
Przestraszeni pacjenci. Medycy w kombinezonach i maskach. Lęk – bo przecież wirus jest tu na pewno. O tamtej stronie szpitala mówi się: zakaźna albo brudna. Nasz reporter w kombinezonie i goglach przeszedł na drugą stronę. Oto jego relacja.
Nagrodę Architektoniczną przyznajemy już po raz dziewiąty. Zachęcamy do obejrzenia piątki finałowych projektów i wytypowania Waszego faworyta w naszym dorocznym plebiscycie dla czytelników.