Ludzie listy noszą

Ostatni list, nie ponaglenie w sprawie zalegania, nie fakturę, tylko list pisany przez kogoś do kogoś z prywatnej potrzeby, listonosz Jacek zaniósł adresatowi w październiku 2010 r., myśląc o nieuchronności, z jaką wszystko znika – wliczając zawód listonosza i potęgę Poczty Polskiej.

Piotr Małecki/Napo Images Listonosz w przedpokoju naszego domu - najbardziej znajomy widok. Ta fotograficzna opowieść wykracza poza próg.

Piotr Małecki/Napo Images Ale są miejsca wyglądające mniej gościnnie. Szczególnie zimą.

Piotr Małecki/Napo Images Zawsze podejrzliwe psy.

Piotr Małecki/Napo Images I szybko zapadający zmrok.

Piotr Małecki/Napo Images Następy dzień. Jak zawsze Jacek Serkis przygotowuje sobie przesyłki do rozwiezienia.

Piotr Małecki/Napo Images Na listy czekają w sklepach i firmach.

Piotr Małecki/Napo Images Urzędach i szkołach.

Piotr Małecki/Napo Images I znowu od furtki do furtki.

Piotr Małecki/Napo Images Zainteresowanie psów i ich podenerwowanie wyjaśniono niedawno. Listonosz nigdy nie pachnie znajomo.

Piotr Małecki/Napo Images Co dzień nosi z sobą nowe zapachy. Całe stada obcych zapachów.

Piotr Małecki/Napo Images W rejonie jest znajomym wszystkich adresatów.

Piotr Małecki/Napo Images Coraz więcej rachunków, wezwań, pism urzędowych. Od października nie było tradycyjnego, osobistego listu.

Piotr Małecki/Napo Images Emerytura to dobra przesyłka.

Piotr Małecki/Napo Images Ile lat trzeba wozić listy, by zaproszenie na kawę w luźnej atmosferze było czymś naturalnym?

Piotr Małecki/Napo Images Już wieczór, czas do domu.