Cały ten zgiełk
Cały ten zgiełk, czyli dlaczego ludzie potrzebują ciszy: na zewnątrz i w sobie
Cisza stała się dobrem luksusowym. Tłem miejskiego życia jest szum samochodów i muzyka marketingowa odtwarzana w sklepach, salonach usługowych, kawiarniach. Pracownicy nowoczesnych biur typu open space każdego dnia narażeni są na dźwięki cudzych telefonów i rozmów. W mieszkaniach słychać odgłosy sąsiedzkiej krzątaniny lub okrzyki bawiących się pod oknami dzieci. Tęskniąc za spokojem, ludzie wyprowadzają się na przedmieścia lub wieś – a tam z pobliskich ogrodów dobiega jazgot kosiarek, szczekanie psów. Domownicy oglądają telewizję, słuchają ulubionych piosenek, grają na komputerach.
Na własny gabinet szefa lub pracownika wysokiej rangi trzeba zapracować. Zamożnych stać na ciche samochody i domy o dobrej izolacji akustycznej, a w trakcie urlopu na wyjazdy do hoteli wyłącznie dla dorosłych. Tylko co z tego, jeśli w wolnym od hałasu miejscu człowiek wciąż poszukuje informacji i je przetwarza, pozwala pędzić swoim myślom? Ciche środowisko ułatwia, jednak nie gwarantuje doświadczania spokoju umysłu. Cisza wewnętrzna, choć równie trudna do odnalezienia jak zewnętrzna, jest na szczęście osiągalna dla wszystkich i względnie niezależna od dźwięków otoczenia.
Zanieczyszczenie hałasem
Według Światowej Organizacji Zdrowia hałas jest drugą, po zanieczyszczeniu powietrza, środowiskową przyczyną problemów zdrowotnych. Raport sporządzony przez tę organizację w 2011 r. dowodzi, że głośne środowisko może u dorosłych podnosić ciśnienie krwi, doprowadzając do zawałów serca, a u dzieci spowalniać rozwój intelektualny, wywierając wpływ na ich dalsze życie. Już w 1974 r. Arline Bronzaft, profesorka psychologii w nowojorskim Lehman College, przebadała uczniów szkoły podstawowej, wykazując, że ci z nich, którzy uczyli się w klasach bezpośrednio sąsiadujących z kolejową estakadą, byli opóźnieni w nauce o rok w stosunku do tych, którzy mieli lekcje w klasach mniej głośnych, znajdujących się po drugiej stronie budynku.