Pożegnanie Elizy

Jak być empatycznym i jednocześnie pozostać szefem

14 maja 2019

Wielu szefów wciąż niechętnie myśli o emocjach w pracy. Kojarzą je z osłabieniem swojej pozycji, boją się, że będą przez pracowników wykorzystywani. Mirosław Gryń / Polityka

Dlaczego dobry szef powinien być inteligentny emocjonalnie.

Lech Mazurczyk/Polityka

Eliza była elegancka. Nienaganna fryzura, stroje znakomicie dobrane do każdej zawodowej okazji. Łagodny ton głosu. I promienny uśmiech. Jej zwierzchników wszystko to wprawiało w dobry nastrój i utwierdzało w przekonaniu, że gdzie jak gdzie, ale w jej dziale sprawy mają się dobrze. Podwładni Elizy byli odmiennego zdania. Dla nich bowiem miała ona zarezerwowaną inną twarz. Taką, która z elegancją nie miała wiele wspólnego.

Schemat był zawsze ten sam. Nowego pracownika traktowała jak ulubione dziecko.

Ja My Oni „Inteligencja” (100147) z dnia 13.05.2019; O inteligencji emocjonalnej; s. 58

Oryginalny tytuł tekstu: "Pożegnanie Elizy"

Katarzyna Czarnecka

Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim i podyplomowych Studiów polsko-żydowskich przy Instytucie Badań Literackich PAN. W „Polityce” od 2015 r. jest redaktorką Poradnika Psychologicznego „Ja My Oni”, „Żyjmy lepiej”, „Niezbędnika Inteligenta” i innych wydań. Zajmuje się tematami społecznymi.