Człowiek – maszyna i elektroniczny mózg

7 lutego 2014

Ten esemes 17 stycznia 2001 r. poderwał na nogi tysiące mieszkańców Manili. Jest traktowany dziś jako spektakularna ilustracja przemiany języka. Leszek Zych / Polityka

Język kształtuje sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość – to już wiemy. Ale rzeczywistość zmieniająca się pod wpływem nowych technologii i innowacji społeczno-kulturowych ma olbrzymi wpływ na język, jakim się posługujemy.

Komputer to urządzenie, które u schyłku XX w. zdominowało społeczną wyobraźnię. Poddajmy ją próbie i wyobraźmy sobie takie stwierdzenie: „moja matka była komputerem”. Brzmi dziwnie, prawda? Tak jakbyśmy wybiegali w przyszłość wieszczoną przez radykalnych futurologów do czasów, kiedy nastąpi Singularity – przełom polegający na stopieniu się technologii z biologią. Wówczas niewykluczone, że komputery będą nie tylko obdarzone inteligencją, lecz także zdolnościami do współżycia intymnego i reprodukcji cyborgiczno-androidalnych hybryd.

Tymczasem jeszcze w latach 50. XX w. wiele dzieci w Wielkiej Brytanii pytanych o zawód matki, odpowiadało – komputer. Mianem tym bowiem, przypomina badaczka cyfrowej kultury Katherine N.

Niezbędnik Inteligenta „O języku” (100060) z dnia 23.10.2012; Nowe wyzwania; s. 102

Edwin Bendyk

Pisarz, publicysta, prezes Fundacji Batorego, do 2020 r. szef działu naukowego w „Polityce”. Zajmuje się tematyką cywilizacyjną (modernizacja, cyfrowa rewolucja, ekologia). Autor książek „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” (2002), „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci” (2004), „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (2009), „Bunt w sieci” (2012), „Jak żyć w świecie, który oszalał” (2014, wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim). W 2020 r. ukazała się książka „W Polsce, czyli wszędzie”. Bendyk prowadzi popularnego bloga „Antymatrix II. Z dziennika kogniwojażera”. Jest wykładowcą akademickim, szefem Centrum Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas, członkiem Polskiego PEN Clubu oraz European Council on Foreign Relations.