Ziemia ma gęstość 5,51 g/cm3 i waży 5,974 × 1024 kg. Składa się z trzech warstw: skorupy ziemskiej, płaszcza Ziemi i jądra. Ponieważ do wewnętrznego jądra, czyli centralnej części naszego globu, jest ok. 5 tys. km, a do płaszcza ok. 2,9 tys. km, obecnie jesteśmy w stanie swobodnie badać jedynie skorupę ziemską. Informacje o jej wnętrzu, składzie chemicznym, zachodzących procesach próbuje się uzyskać na podstawie analizy fal sejsmicznych rozchodzących się podczas trzęsienia ziemi albo wytwarzanych sztucznie wskutek eksplozji materiałów wybuchowych. Informacji na temat pochodzenia i przeszłości Ziemi szuka się także w kosmosie.
Wiele z pytań dotyczących naszego globu znalazło już odpowiedź, jednak kwestia przyrostu lub utraty masy Ziemi pozostaje w sferze dociekań. Naukowcy są zgodni, że masa naszej planety intensywnie rosła tuż po jej powstaniu. Można powiedzieć, że we wszechświecie panował wtedy kosmiczny bałagan i nasz glob był przez miliony lat bombardowany meteorytami, które dopiero szukały swojego miejsca. Współcześnie nie obserwujemy już tak spektakularnych zmian w wadze Ziemi. Niemniej pojawiają się głosy, że do takich zmian dochodzi.
Na początku 2012 r. dwaj badacze z uniwersytetu w Cambridge, Chris Smith i David Ansell, ogłosili, że Ziemia traci ok. 50 tys. ton rocznie. I to mimo że w ciągu tego samego czasu, za sprawą grawitacji, spada na nią ok. 40 tys. ton kosmicznego pyłu i innej materii. Skąd zatem bierze się deficyt masy planety? Otóż spowodowany jest on przez uciekające pierwiastki – hel i wodór. Są one zbyt lekkie i grawitacja nie jest w stanie utrzymać ich na powierzchni planety. Według Smitha w każdej sekundzie z Ziemi uchodzi 3 kg wodoru. W ciągu roku planeta traci go w ilości 95 tys. ton. Z helem jest trochę lepiej – w ciągu 365 dni ubywa go 1600 ton.