W numerze 13 POLITYKI, którą regularnie czytam, ukazał się tekst prof. Jerzego Kowalskiego-Glikmana „Umykające kwarki”, w którym autor usiłował podjąć nowatorską próbę połączenia fizyki cząstek elementarnych z beatlemanią. Na tej pierwszej nie znam się w ogóle, na tej drugiej – bardzo dobrze. Kilka sprostowań.
„Please Please Me” była pierwszą płytą, która „wspięła się na szczyt albumów płytowych”, lecz nie na 30 tygodni – jak pisze autor – ale na 70. Pomijając już fakt, że wcześniej wydali parę przebojowych singli: „Love Me Do” z 1962 r., „Please Please Me”, „From Me To You” (miejsce 1.) czy „My Bonnie” , „She Loves You” (miejsce 1.), „I Want to Hold Your Hand” (miejsce 1.) – wszystkie z 1963 r. O tym, że autor nie dostrzegł The Rolling Stones oraz innych grup tzw. British Invasion z lat 60., już nie wspomnę. I jak można było nie zauważyć Hendrixa i jego pierwszego albumu „Are You Experienced” z 1967 r.? Kupiłem go wtedy w Anglii i brałem w szkole po 2 zł za dotknięcie okładki.
Inne kuriozalne stwierdzenie autora: „The Beatles zaczęli się stawać powoli dinozaurami” – polecam zatem książkę „British Hit Singles And Albums” (managing director David Roberts) i zobaczyć, jak te dinozaury radziły sobie po rozpadzie grupy, zwłaszcza Paul i George. Paul nawet był w miejscu zamieszkania dinozaura. W Krakowie.
Wniosek: Trzeba raczej zostać przy umykających kwarkach i gonić je albo znać odpowiedź na egzystencjalne pytanie: jak się nazywał pierwszy perkusista The (Silver) Beatles i kto umarł jako pierwszy Beatle? Dla ułatwienia podaję jego imię: Stuart.
PROF. DR HAB. MAREK STYCZYŃSKI
Od autora:
Bardzo dziękuję za uwagi do mojego tekstu o historii kwarków. Moje osobiste refleksje na temat równoległej ewolucji muzyki rockowej wplotłem weń, bo wierzę, że wielkie odkrycia nie powstają w próżni, są częścią kulturowego ducha czasu.
A co do zarzutów. 30 tygodni pozostawania przez pierwszy album Beatlesów na szczycie list podaję za stroną www.officialcharts.com, na którą powołuje się Wikipedia.
Dalej. Nie napisałem o wielu innych wykonawcach, bo po prostu nie o nich jest tekst. Gdybym pisał o muzyce, pewnie bym o nich wspomniał.
Będę bronić jednak mojej subiektywnej oceny, że pod koniec lat 60. Beatlesi byli już dinozaurami. Rolę wizjonerów przejęli wtedy inni muzycy. Co nie zmienia oczywiście faktu, że George, John i Paul wciąż byli gwiazdami, ale to już nie była ta liga, której przewodzili kilka lat wcześniej.
PROF. DR HAB. JERZY KOWALSKI-GLIKMAN