– Niedopowiedzenia, pojedyncze zdania wiszące w powietrzu. Fosse pisze o samotności i pustce, ale w tej pustce coś jest: tajemnica, nadzieja, apel. Mijamy się, ale może jednak kiedyś się spotkamy, wypowiemy i porozumiemy – opisuje fenomen tej dramatrgii Elżbieta Frątczak-Nowotny, tłumaczka literatury skandynawskiej, w tym dramatów Fossego publikowanych w miesięczniku „Dialog”. – Jego twórczość jest bardzo osobista, kameralna, ale też bardzo uniwersalna, bo otwarta – każdy może ten obraz dopełnić, dopowiedzieć.
Z Elżbietą Frątczak-Nowotny i dr. Piotrem Olkuszem, wykładowcą Uniwersytetu Łódzkiego i warszawskiej Akademii Teatralnej, redaktorem działu dramaturgii zagranicznej „Dialogu”, rozmawiamy m.in. o teatralnej osobności Fossego, o „fossowatości” i podobieństwach jego twórczości do malarstwa Vilhelma Hammershøia czy Edvarda Muncha. O pauzie jako jednej z osób dramatu. O zerwaniu i powrocie do teatru oraz o wybitnej inscenizacji Patrice’a Chéreau „Snu o jesieni” w salach Luwru. A także o prozie, która może być dla teatru równie ciekawą materią co dramaty noblisty. I zastanawiamy się, czy literacki Nobel dla Jona Fossego zaowocuje powrotem jego sztuk na polskie sceny. I szerzej: zagranicznej dramaturgii, od lat będącej u nas w odwrocie.
Cieszymy się, że słuchasz naszych podkastów. Powstają one również dzięki wsparciu naszych cyfrowych prenumeratorów. Aby w pełni skorzystać z możliwości słuchania i czytania tekstów naszych autorów z bieżących i archiwalnych numerów „Polityki” i wydań specjalnych, dołącz do grona prenumeratorów Polityka.pl.